Sinds 2021 is er op De Kei een duofiets beschikbaar voor mensen die niet meer zelfstandig kunnen fietsen. Zij kunnen dan samen met hun fietsmaatje erop uit. Momenteel maken vier vaste koppels er op gereserveerde tijden gebruik van.
Mimie Bosch en Trees Jansen uit Olburgen zijn al geruime tijd zo’n enthousiast fietsduo.
Ze stappen twee keer per maand op de elektrische driewieler, het hele jaar door. Ze hebben inmiddels zo’n 1500 kilometer weggetrapt en samen veel beleefd. Hoog tijd dus voor een duo-interview.
Gezellig samen op de fiets
Al vanaf september 2022 komen Trees (68) en Mimie (81) op de 2e en 4e woensdagmiddag van de maand naar De Kei om met de duofiets op pad te gaan. Door weer en wind.
Alleen bij hevige regen gaat hun gezamenlijke uitje niet door. Maar dat is tot nog toe zelden voorgekomen.
Op hun fietswoensdag bepalen ze samen om 12 uur, op basis van de buienradar, of ze gaan of niet. Besluiten ze te gaan, dan rijden ze om beurten met hun auto vanuit Olburgen naar De Kei.
Ze doen dan hun gele verkeershesjes aan en Mimie, in deze tijd van het jaar, haar verwarmde handschoenen. En altijd een lange broek aan. Ook in de zomer, in verband met de eventuele bramen- en brandnetelstruiken langs de fietspaden.
Regencapes, fietspompje en flesjes water gaan in de voorraadmand achterop. En dan zijn ze klaar om vrijwel non-stop tweeënhalf uur heerlijk te fietsen.
Dat lijkt lang, maar omdat ze het zo leuk vinden en zo veel plezier hebben samen, vliegt de tijd voorbij. Het is elke keer anders, in elk seizoen van het jaar. Doordat je naast elkaar zit, kun je gezellig praten én van de omgeving genieten.
Ze zorgen er wel voor rond 16 uur weer bij De Kei terug te zijn, want dan is er nog een lekker kopje koffie als afsluiting van de sportieve middag.
Diverse routes
Trees zoekt tevoren een route uit van zo’n 25 à 30 km. Vaak met behulp van de fietsknooppunten, maar ook weleens via een fietsroute die ze kent van bijvoorbeeld ‘Fiets de boer op’. Ze selecteert een route die geschikt lijkt voor de duofiets.
Ze kunnen in principe overal komen. Soms is een (fiets)pad wat smal, dan is het even voorzichtig rijden. De doorgang op de IJsseldijk bij Olburgen is niet breed genoeg voor de duofiets. Daarom zit in de voorraadmand ook de sleutel van het ernaast gelegen hek. Duofietsers kunnen dus gewoon de hele dijk befietsen.
Toen de duofiets een tijdje niet beschikbaar was vanwege groot onderhoud, zochten ze hun heil in Vorden (Autobedrijf Groot Jebbink) en Hengelo (Slotboom). Ook daar zijn duofietsen te reserveren. Mimie en Trees maken er ook nu nog gebruik van als ze door de bossen willen fietsen. Dan ‘besparen’ ze de kilometers van de heen- en terugreis van Steenderen naar Vorden / Hengelo.
Hoe het begon
Zo gauw Trees met pensioen was, wilde ze gaan duofietsen en nam ze contact op met De Kei. Ze kreeg te horen dat daar al een duofiets en duofietsgroep was. Omdat er geen passagier op de wachtlijst stond, ging Trees zelf op zoek naar een geschikt fietsmaatje. Die was gauw gevonden: dorpsgenoot Mimie.
Mimie, geboren en getogen in Leuvenheim, woont sinds 2016 in Olburgen, in een mantelzorgwoning, naast haar dochter en schoonzoon.
Mimie is al sinds haar jeugd een fervent fietser. Na haar verhuizing naar Olburgen, kwam het er een tijd niet van om te gaan fietsen. Dat maakte dat ze op een gegeven moment niet meer op de fiets durfde te stappen. Ze was bang om te vallen. De stabiele duofiets was voor haar dé kans om het fietsen weer op te pakken. Het is veilig en voelt heel vertrouwd.
Trees is de bestuurder en heeft daarmee de controle over de duofiets. Dat was voor Mimie eerst wel even wennen. Ze hoeft in principe ook niet mee te trappen, maar ‘stilzitten’ is niets voor haar. Ze trapt dus heel fanatiek mee. Daardoor blijft ze lekker in beweging. ‘Heel belangrijk’, benadrukt Mimie, ‘voor iedereen.’
Geen pech, wel soms een hindernis onderweg
En zo fietsen ze al ruim twee jaar door de Achterhoek. Ze zijn een opvallende verschijning op de weg, zo met hun knalgele hesjes op de felrode fiets. Ze krijgen altijd leuke reacties. De meeste mensen zijn ook erg behulpzaam. Zo konden ze een keer de helling van de veerstoep niet op bij het Bronkhorster veer. Aanwezige passanten hielpen direct om de fiets de steile helling op te duwen.
En in de buurt van camping Jena stonden ze ineens voor een slagboom die niet open kon. Enkele wandelaars tilden de fiets ‘gewoon even’ over de slagboom heen (best zwaar, zo’n 90 kilo). En zo konden ze de geplande route vervolgen.
Ook het vermelden waard: ze hebben nog nooit pech gehad onderweg (afkloppen). En afgelopen jaar is de accu van de duofiets vervangen dus dat komt helemaal goed in 2025.
Beiden actief in Olburgen
Trees woont veertig jaar in Olburgen. Haar echtgenoot Martin is daar geboren en getogen.
Zijzelf is afkomstig uit Baak. Ze werkte heel wat jaren bij de gemeente Steenderen, later gemeente Bronckhorst. Ze was o.a. werkzaam op het gebied van het leerlingenvervoer, evenementenvergunningen en de grafadministratie. Vooral bij die laatste functie haalde ze veel voldoening uit het contact met de nabestaanden. Dat je met elkaar in dialect kunt spreken, is dan zo waardevol.
Trees en Mimie bezoeken regelmatig ’t Lokaal, het dorpshuis van Olburgen en Rha.
Ze eten er graag ‘wat de pot schaft’ en doen mee met de jaarlijkse fietstocht, georganiseerd door de vrouwengroep.
Trees doet er tevens de boekuitleen, is lid van de leesclub en draait bardiensten op de vrijdagavond.
Sportief en speels
Mimie gaf al te kennen dat ze bewegen heel belangrijk vindt. Ze is daarom elke donderdagochtend van de partij bij de stoelgym in De Kei.
Ook thuis zit ze niet stil. Ze is dagelijks druk in de weer met de pony, parkiet, kippen en konijnen en de poes van de dochter.
Ze doet tevens graag mee met de activiteiten van de Zonnebloem.
Trees is een actieve volleybalster. Ze is al 51 jaar lid bij WIK, de Steenderense volleybalvereniging. Daar speelt ze wedstrijden. In Baak volleybalt ze ook, maar alleen recreatief.
Trees houdt sowieso erg van spelletjes en van winnen! Ze speelt twee keer per maand mahjong, met een groep van zes vrouwen uit Olburgen. Ook speelt ze met veel plezier andere gezelschapsspelletjes. Thuis komt het er niet van. Niet gek dus, dat ze vanaf januari, samen met Sylvia Breukink, op elke eerste dinsdag van de maand een spelletjesochtend organiseert in De Kei.
Mama schrijft
De dochter van Trees gaat binnenkort met haar vriend met een camper op rondreis door Europa. Uiteindelijk strijken ze dan neer op een plek waar ze zich blijvend willen gaan vestigen.
Vóór dat vertrek maakt Trees dan toch echt het boekje ‘Mama schrijft’ af, dat ze enkele jaren geleden van haar dochter kreeg.
En weet je wat nou zo grappig is? Onlangs las ze terug wat ze in 2019 had opgeschreven bij de vraag: wat ga je doen als je met pensioen bent?
Er staat: spelletjesochtenden organiseren en met de duofiets op pad.
‘Nou, dat is toch prachtig. Dat ik nu precies doe wat ik toen al voor ogen had.’
Nieuwjaarswensen
Mimie en Trees denken dat er nog veel te weinig gebruik wordt gemaakt van de duofiets.
Bij regenachtig weer hangen ze na afloop van hun tocht de hesjes over de rugleuningen van de fiets. Twee weken later hangen die hesjes er nog net zo. Dat is een teken dat er al die tijd geen gebruik van is gemaakt. Zo jammer, vinden ze.
Er zit immers geen leeftijdsgrens aan het fietsen met de duofiets. ‘En voor de prijs hoef je het niet te laten’, zegt Mimie. ‘Voor drie euro heb je samen een hele fijne middag. Het is zo leuk, lekker bewegen in de buitenlucht en in een mooie omgeving.’
Misschien is dit voor de lezers van de nieuwsbrief een goede tip voor het nieuwe jaar.
Zelf hebben Mimie en Trees ook een voornemen voor komend jaar: minstens één keer een hele dag met de duofiets op pad, uiteraard met een lunch-/picknickpauze op een mooie plek. En die zijn er genoeg, in de Achterhoek.
We wensen Mimie en Trees een heel mooi duofiets-jaar toe.