Sinds september vorig jaar maak ik deel uit van het communicatieteam van De Kei. Ik ondersteun Erika Kuik o.a. bij het updaten van de website en het schrijven van persberichten en ‘stukjes’ voor de nieuwsbrieven. Ook neem ik de interviews voor mijn rekening. En ja, dit interview gaat over mij, een zelfinterview dus.
De commissie van en voor iedereenÂ
In 2017 en 2018 was ik vanuit de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) betrokken bij de studente die stage liep bij Stichting Welzijn Steenderen. Haar stage-opdracht was om ideeën en mogelijkheden te inventariseren voor een nog op te richten dorpshuis, activiteitencentrum, kulturhus…. Over de naam werd in die tijd nog druk gediscussieerd. Â
Uiteraard werden bij die inventarisatie bewoners en andere belanghebbenden betrokken. Er werd een ‘commissie van en voor iedereen’ in het leven geroepen. Daar maakte ik, als dorpsbewoner, ook deel van uit. Dit voorbereidende werk was ontzettend belangrijk. We leerden goed te verwoorden aan elkaar, aan dorpsgenoten en aan mogelijke subsidieverstrekkers waarom dit ‘ontmoetingscentrum’ zo belangrijk is voor de leefbaarheid en saamhorigheid in het dorp. En we bespraken waarom welke activiteiten nu juist wel of niet geschikt zouden zijn om die ontmoetingen mogelijk te maken.
De Kei
Ik was vervolgens een aantal jaren wat minder bij de ontwikkeling van De Kei betrokken vanwege mantelzorgtaken. Vanuit de zijlijn zag ik dat de ideeën die we destijds hadden, langzaam maar zeker volgens plan werden uitgevoerd en meer dan dat.  Het is een plek geworden waar je je welkom voelt en waar je jezelf kunt zijn. Iedereen die wil, kan zijn of haar eigen steentje bijdragen. Of je nu komt als deelnemer aan een van de activiteiten, als bezoeker of als vrijwilliger.Â
Toen ik in augustus vorig jaar Erika’s oproep voor ondersteuning las, leek het mij een goed moment om weer aan te haken bij De Kei. Ik had inmiddels meer tijd en ruimte om wat extra vrijwilligerswerk op te pakken.
Ik vind het fijn om als lid van het communicatieteam de boodschap ‘De Kei is voor iedereen’ uit te dragen, zowel intern als extern. Het is leuk om te vertellen en te laten zien welke activiteiten en ontmoetingen er inmiddels al plaatsvinden en hoeveel mensen hun weg naar en in De Kei (hebben) weten te vinden.
Mijn achtergrond
Ik ben geboren (in 1956) en grotendeels getogen in Arnhem, waar ik ook de middelbare school heb gevolgd.  Op mijn 18e vertrok ik naar Breda om er een opleiding te volgen op het gebied van Toerisme en Recreatie. Ik leerde daar mijn echtgenoot, Willem Eckhardt, kennen. Toen hadden we al de droom om een eigen onderneming te beginnen, het liefst een camping in Frankrijk.Â
Maar na ons afstuderen kreeg Willem meteen een leuke baan in Friesland. We settelden ons in Heerenveen. Na een jaar alweer verhuisden we vanwege mijn vervolgstudie (sociologie) naar de stad Groningen. Daar werd in 1980 onze zoon geboren.
Niet lang daarna deed een nieuwe uitdaging zich voor. Er kwam een mooie functie vrij op de afdeling Recreatie bij de Provincie Gelderland. Willem solliciteerde en werd aangenomen. Dat betekende: weer verhuizen. Na wat omzwervingen kwamen we in Nijmegen terecht, waar onze dochter in 1982 werd geboren. Ik maakte er mijn studie af en kreeg een baan als docent bij de HAN. Ik was voornamelijk betrokken bij de opleiding Culturele en Maatschappelijke Vorming (CMV). CMV ging later op in de opleiding Social Work.
In de zevende Hemel
Na ruim tien jaar in Nijmegen te hebben gewoond, kwam die droom van een eigen onderneming toch weer om de hoek kijken.  Emigreren was voor ons geen optie meer. Met twee puberende kinderen en allebei een fijne baan, stelden we onze ambities een beetje bij. We gingen op zoek naar een plek waar we een ‘herberg in het groen’ konden beginnen. Het begrip Bed en Breakfast was hier in die tijd nog niet zo ingeburgerd als nu.Â
Bij onze zoektocht kwamen we uiteindelijk in 1993 in Steenderen uit bij ‘De Hemel’, een woonboerderij met enkele bijgebouwen. We waren helemaal enthousiast over de prachtige locatie aan het water De Molenkolk, met uitzicht op de Bronkhorstermolen. En gelegen in de Achterhoek, een gastvrije streek.
B&B De Molenkolk
Er moest nog wel het een en ander gebeuren, maar uiteindelijk openden we in het voorjaar van 1994 de deuren van onze B&B. Onze langgekoesterde wens ging in vervulling. Â
In de loop van die dertig jaar hebben we veel gasten mogen ontvangen. In het begin kwamen er voornamelijk gasten uit Nederland. Door de opkomst van de boekingsplatforms kwamen er steeds vaker ook gasten uit het (verre) buitenland.
Gasten ontvangen, ontbijt verzorgen, schoonmaken, erf op orde houden, administratie bijhouden…..een B&B runnen is een kwestie van flink aanpakken. Uiteraard ook regelmatig een en ander verbeteren en moderniseren. En we konden dat lange tijd combineren met onze banen buitenshuis. Een druk bestaan, maar we vonden het allemaal leuk om te doen.
Willem is in oktober 2023 overleden. Ik run nu de B&B samen met mijn dochter. We hebben wat andere keuzes gemaakt wat betreft de verhuur zoals een winterstop van november tot maart. Dat geeft mij de mogelijkheid in die periode wat meer tijd te besteden aan vrijwilligerswerk, vrienden en familie te bezoeken, op pad te gaan met de kinderen en kleinkinderen (22, 18 en 4 jaar) en andere leuke dingen te doen.
Wie schrijft die blijft
Ik heb tot aan mijn (vervroegd) pensioen met veel genoegen gewerkt bij de HAN. Lesgeven, samen met collega’s nieuwe projecten opzetten, stage- en scriptiebegeleiding, sowieso het werken met jongvolwassenen, vond en vind ik heel inspirerend.Â
Ik ontdekte en ontwikkelde in de loop der tijd ook mijn plezier in het schrijven. Omdat er bij zorg- en welzijn opleidingen niet altijd goed lesmateriaal beschikbaar was over ondernemen, beleid en profilering, heb ik daarover studieboeken geschreven. Dat deed ik graag, maar het is een zeer tijdrovende bezigheid. De deadlines in het uitgeversvak zorgden bovendien voor steeds meer stress. Daar had ik op een gegeven moment niet meer zoveel zin in. Het is heel fijn dat ik nu mijn ‘schrijfei’ kwijt kan bij het communicatieteam van De Kei.
Zwembadvrijwilliger
Ik ben een trouwe bezoeker van ons mooie zwembad. En niet alleen als banenzwemmer. Ik was er enkele jaren vrijwillig toezichthouder en ben nog steeds lid van de activiteitencommissie. We organiseren jaarlijks o.a. de feestelijke opening, het dauwzwemmen op Hemelvaartsdag, de zwem4daagse en de babobuba-activiteit. Dat staat natuurlijk voor: bandenrace, bommetjeswedstrijd, buikschuifbaan en (aqua)ballen. Heel fijn dat jong en oud er zoveel zwemplezier beleven.  Â
Met hart en ziel
Om goed over De Kei te kunnen schrijven, is het belangrijk dat ik ook echt weet waar het bij De Kei over gaat.  Ik heb de afgelopen maanden al deelgenomen aan een aantal activiteiten om dat te ervaren. Ik heb met diverse mensen gesproken en mijn oor her en der te luisteren gelegd. Maar, ik heb zeker nog lang niet alles gehoord en gezien. Ik hoop nog veel meer te kunnen leren van al die mensen die er met hart en ziel voor gaan. Daarom: ‘tot spoedig ziens’. Â