Willie Gal is een bekend gezicht in De Kei. Als hij er is, is zijn gereedschapskist meestal binnen handbereik. Ik spreek hem op twee zaterdagmiddagen, tijdens de inloopuren van het Repair Cafe.
Terwijl hij mijn vragen beantwoordt, repareert hij een kapotte stofzuiger en krijgt hij een oude transistor weer aan de praat. Een man met twee rechterhanden en met veel vrijwilligerspetten op….
Werken én leren
Willie is in 1950 in Vorden geboren, aan de Enzerinkweg. Hij groeide op in een gezin met acht kinderen, vier meisjes en vier jongens.
In 1964 begon Willie met de opleiding Installatietechniek gas en water. Dat hield in: vier dagen per week werken onder leiding van een ervaren installateur en één dag per week naar school. Hij begon bij firma Emsbroek in Vorden.
De opleiding startte in augustus. Omdat hij toen eigenlijk nog te jong was om te werken, moest hij op het gemeentehuis een werkvergunning halen.
De vaste lesdag was op vrijdag van 17 tot 22 uur. Veel medeleerlingen hielden het op die vrijdagavond om 18 uur voor gezien. Dan begon voor hen het weekend.
Van het een kwam het ander
In de weekenden ging Willie met zijn vrienden ‘uit’ in Groenlo. Disco City Centrum (nu: City Lido) aldaar was ook in die tijd dé ontmoetingsplek voor jongeren in de Achterhoek. Vele grote artiesten en bands traden er op. Dit uitgaanscentrum was de bakermat voor heel veel relaties en huwelijken. Dat gold ook voor Willie. Hij ontmoette er Gerrie en ze trouwden in 1971.
Gerrie woonde in buurtschap ‘De Wildenborch’ in het huis waar meerdere generaties van haar familie opgroeiden. Daar hebben ze samen, als getrouwd stel, ook een tijdje ‘ingewoond’. En dochter Anita werd er geboren.
Vakman in hart en nieren
In 1970 ging Willie werken bij Installatiebedrijf Beuseker in Steenderen. Ze verhuisden in 1972 naar Steenderen zo gauw het nieuwbouwhuis aan de Daliastraat klaar was. Daar werden nog twee dochters geboren.
In 2000 stapte hij over naar Installatiebedrijf Wim Bosman in Vorden en werkte er tot zijn vervroegd pensioen in 2013. Hij had het prima naar zijn zin op het werk, maar hij vond dat er nog genoeg andere leuke dingen te beleven zijn. Bedenk wel, hij had toen al vijftig (!) werkzame jaren achter de rug.
Willie is niet alleen een goede vakman, maar hij is ook prettig in de omgang. Dat blijkt wel uit de brief die Willie ontving van iemand waarbij hij een verbouwing had gedaan. In deze (handgeschreven) brief bedankt hij Willie voor de manier waarop hij het werk had gedaan en hoe alles rondom de verbouwing was verlopen. Er sprak heel veel waardering uit. Daar was en is Willie heel blij mee. Hij vindt het zo bijzonder, dat hij de brief thuis als ‘aandenken’ bewaart.
Bouw- en onderhoudsteam van De Kei
Niet heel vreemd dat Willie zijn vakkennis heeft ingezet bij de bouw en realisatie van De Kei. Echtgenote Gerrie en dochter Anita waren immers al vroeg en zeer nauw bij de plannen van De Kei betrokken.
Na de verbouwing werd hij lid van het bouw- en onderhoudsteam van De Kei. Dit team bestaat uit 7 á 8 mensen. Ze komen een keer per maand bij elkaar, drinken een bakje koffie en knappen de klusjes op die er op dat moment zijn.
Een voorbeeld: toen er een nieuwe cv-ketel moest komen, hebben ze de oude gedemonteerd en alles voor de nieuwe ketel in gereedheid gebracht. Willie: ‘Dat bespaart al met al toch een heleboel arbeidsloon.’
Repair Cafe
Elke 1e zaterdag van de maand is er van 13 tot 15 uur Repair Café. Willie doet dit samen met Harry van Rijswijk, Leo Peppelman, Toon Tammel en Tequila van de Bogaard. 80% van de aangeleverde spullen is te repareren.
Willie: ‘Het zijn niet altijd zomaar reparaties. Soms kun je veel voor mensen betekenen. Bijvoorbeeld iemand die heel blij is als de versterker van de gitaar het weer doet. Dat zo iemand dan na jaren, weer als vanouds kan spelen. Dat is toch prachtig.’
Op mijn vraag wat de moeilijkste reparatie was tot nog toe, antwoordt Willie heel laconiek: ‘Met elkaar komen we er altijd wel uit. Je moet ook gewoon durven. Niet bang zijn om te experimenteren. En als iets niet te repareren valt, dan houdt het op.’
Vrijwilliger Vervoerservice
Willie rijdt tevens wekelijks voor de vervoerservice van Stichting Welzijn. Hij vervoert mensen die niet op eigen gelegenheid naar de voedselbank kunnen gaan. Niet iedereen kan daarvoor immers buren of familie inschakelen. Een aantal vrijwilligers, waaronder Willie, vervoert deze mensen heen en terug.
Technische Dienst van het zwembad
Willie is ook een van de vrijwilligers van de Technische Dienst van het zwembad. Ze vormen een clubje van vier mannen. In aanloop naar en tijdens het zwemseizoen komen ze elke maandagochtend bij elkaar voor reparaties, onderhoudswerkzaamheden e.d.
Al vroeg in maart moet de pomp van het zwembad aangezet worden anders is er geen goed zwemwater eind april.
Buiten het zwemseizoen komen ze één maandag per maand bij elkaar. Er zijn altijd wel klussen te doen.
Zo langzamerhand weten deze heren heel veel over watertechniek.
Willie benadrukt dat we als dorp heel bevoorrecht zijn dat de Aviko met de restwarmte ons zwembad verwarmt. ‘Als je ziet hoeveel zwembaden het o.a. vanwege de enorme energiekosten niet redden.’
Willie’s motto: gewoon even doen
Thuis zorgt Willie ervoor dat alles op rolletjes loopt. Hij kookt elke dag. En uiteraard is hij ook heel betrokken bij zijn drie dochters, drie kleinkinderen en twee achterkleinkinderen.
Al met al best een drukbezet bestaan. Maar Willie zegt: ‘Niet te veel over nadenken. Gewoon even doen.’