Vandaag maak ik kennis met Aniek Vogelzang. Zij is het nieuwste bestuurslid van Stichting Welzijn Steenderen.
Fris van de koude buitenlucht komt zij De Kei binnenwandelen.
Aniek kijkt om zich heen en ziet dat er allemaal verschillende activiteiten bezig zijn. Enthousiast zegt zij: “Kijk, hier ga ik het voor doen”.
Geboren en getogen
We zoeken een rustig plekje op en Aniek begint te vertellen over haar jeugd.
Zij is geboren in Barneveld. Rond haar tweede jaar is zij met haar ouders en haar drie jaar oudere zus naar Deventer verhuisd. Hier heeft zij de lagere- en middelbare school doorlopen.
Voor Aniek stond al jong vast dat zij met mensen wilde gaan werken. Zij wilde iets voor een ander betekenen, het verschil kunnen maken in iemands leven.
Studies en werk
Op haar zeventiende ging Aniek op kamers in Enschede om bij hogeschool Saxion de opleiding SPH (sociaal pedagogisch hulpverlening) te volgen. Nadat zij dit met goed gevolg had afgesloten, was Aniek nog niet klaar met leren. Zij wilde meer.
Daarom verhuisde zij terug naar Deventer en heeft daar de verkorte opleiding van twee jaar aan de PABO gedaan.
Na het behalen van deze studie is Aniek gaan werken als leerkracht in de onderbouw van het reguliere- en speciaal basisonderwijs.
Gaande weg kwam zij er achter dat zij vooral het schrijven van beleidsplannen en het nadenken over verbeteringen in het onderwijs veel leuker vond dan voor de klas staan. Zelf zegt ze; “Ik was een slechte juf, haha”.
Toen er na vier jaar een vacature bij Stichting Welzijn Rijssen-Holten kwam, greep zij haar kans om de overstap te maken en het onderwijs achter zich te laten.
In haar huidige baan wordt van haar verwacht dat zij over veel verschillende projecten nadenkt over het beleid, stukken schrijft, projecten ontwikkelt en als coördinator mensen aanstuurt.
Het uitvoerende werk laat Aniek graag aan anderen over, daar ligt haar kracht en passie niet. Haar motto is: “opzetten, tijdje meedraaien om vrijwilligers en medewerkers aan te sturen, loslaten…. en door”.
Zo is Aniek al bij vele projecten betrokken geweest. Van o.a. peuterspeelzalen tot vluchtelingenwerk en van gastouderbureau tot ouderbetrokkenheidsprogramma’s voor kinderen.
Verhuizen
Ondertussen ontmoette Aniek, een kleine acht jaar geleden, haar huidige man Harjo. Zij verhuisde naar Zutphen en samen kregen zij twee kinderen. Dochter Cato van zes en zoon Abel van vier.
Omdat zij graag een wat groter huis wilden en een rustige plek voor hun kinderen om op te groeien, zijn zij gaan kijken in de dorpen rondom Zutphen. Hun oog viel daarbij op een heel fijn ruim huis in Steenderen. Inmiddels wonen zij hier alweer langer dan een half jaar met veel plezier. Hun kinderen zitten in Zutphen op de montessorischool omdat ze daar erg tevreden over zijn. Maar dat maakt wel dat inburgeren in Steenderen en nieuwe contacten maken in het dorp, niet zo vanzelfsprekend is. Aniek weet heel goed dat je daar zelf actief iets in zult moeten doen.
Vrijwilligerswerk
Dat Aniek maatschappelijk en sociaal betrokken is, blijkt wel uit haar werkzame leven. Maar dat niet alleen; daar waar haar studiegenootjes hun eerste bijbaantjes hadden om geld te verdienen om uit te gaan, besteedde Aniek haar tijd liever aan de telefoon. De kindertelefoon wel te verstaan. Al op betrekkelijk jonge leeftijd luisterde zij naar de (soms heftige) problematiek waar kinderen mee belden. Zij luisterde, stelde vragen, gaf advies of verwees door naar jeugdzorg. Tien jaar lang heeft Aniek zich hier belangeloos voor ingezet.
Omdat Rinze Kooistra (voorzitter Stichting Welzijn Steenderen) toevallig haar nieuwe overbuurman is, en de stichting een nieuw bestuurslid zocht, kwam al snel de vraag bij Aniek te liggen of zij deze vrijwilligersfunctie wilde vervullen. Ze moest er even over nadenken, want waar gaat ze de tijd vandaan halen; twee schoolgaande kinderen, een werkweek van 32 uur, man/huis/tuin/creatieve hobby’s. Al snel was haar antwoord duidelijk;” Ja, ik zie het belang er van in en ja ik ga het doen”.
Zoals al eerder gezegd, Aniek is niet zo van het uitvoerende werk. Wel denkt en schrijft zij graag mee over organisatorische vraagstukken en het beleid voor nu en in de toekomst.
Ook is dit voor Aniek een manier om een onderdeel van de gemeenschap te worden. Dat is belangrijk voor haar, want zij is van plan om hier nog jaren te blijven wonen met haar gezin.
Bovendien neemt zij veel kennis, kunde en ervaring mee vanuit haar werkzame leven tot nu toe.
De Kei en haar steentje
Aniek vindt het wonderbaarlijk wat de inwoners van Steenderen hier samen van de grond hebben gekregen met maar 1 betaalde kracht.
In 1 woord; “fantastisch”. En niet alleen is Aniek enthousiast over alle activiteiten die er georganiseerd worden maar ook over het gebouw zelf. “Zo mooi en wat een frisse moderne uitstraling”
Wat Aniek belangrijk vindt, is dat iedereen zich welkom en gezien voelt in De Kei. Ouderen weten hun weg steeds beter te vinden, kinderen komen ook makkelijker over de drempel. De uitdaging ligt bij de tussengroep. “Als je die nu weet te bereiken, werkt het ook preventief voor als zij later ouder en/of eenzaam zijn of op enig ander moment in hun leven. Dan is de drempel laag om ook als het minder goed gaat, binnen te stappen”
Een ander speerpunt van Aniek is om vrijwilligerswerk passend te maken voor de vrijwilligers. ‘Vrijwilligers moet je in hun kracht zetten, ze borgen en vasthouden”. Ook zullen er onder de deelnemers aan activiteiten binnen de Kei zeker potentiële vrijwilligers rondlopen. Hoe fijn zou het zijn om ook hen te benaderen en toe te voegen aan het enthousiaste team van vrijwilligers. Want iedereen is welkom als vrijwilliger, al doe je maar 2x per jaar mee aan een activiteit.
Aniek heeft een duidelijke doel voor ogen:
“Mijn doel is dat ik kan helpen om De Kei zo mooi te houden en nog wat mooier te maken”.
Voor haar is elk probleem een uitdaging die zij zeker niet uit de weg zal gaan en ze hoopt dat De Kei er echt voor iedereen is en dat zij daar haar steentje aan kan bijdragen, ziet zij als een eer.
Aan haar enthousiasme zal het zeker niet liggen, ze straalt als ze over haar werk als bestuurslid praat en staat te popelen om de figuurlijke handen uit de mouwen te steken.
Veel succes en vooral heel veel plezier Aniek met deze mooie taak die voor je ligt!
