Als vrijwilliger op De Kei hoef je echt niet dagelijks inzetbaar te zijn. Want hoe groot of klein je aandeel ook is, voor De Kei is elke vrijwilliger een kei!
Zo ook vrijwilliger Marjo de Bruin. Zij is een dagdeel per week op De Kei te vinden. Nieuwsgierig naar wat zij daar doet? Lees dan snel dit interview.
Geboren en getogen
Marjo is geboren in Rotterdam. Zij was een nakomertje, want haar broer is zeven jaar ouder en haar zus 10 jaar ouder.
Ze komt, zoals ze het zelf zegt, uit een rood nest. Haar vader was ambtenaar in de culturele sector en haar moeder was humanist, bestuurslid van de VARA en huisvrouw.
Marjo doorliep de lagere school, de Mulo en de kleuterkweek in Rotterdam. Je kunt het je nu haast niet voorstellen, maar in Rotterdam was in die tijd geen werk te vinden als kleuterjuf dus verhuisde Marjo op twintigjarige leeftijd, met haar diploma’s op zak, naar Kampen.
Werk en pleegkinderen
In Kampen kreeg ze niet alleen een baan in het onderwijs, maar leerde ze ook haar man Donald kennen. Na ruim 4 jaar is het stel verhuisd naar Waddinxveen waar Marjo aan de slag ging op een kinderdagverblijf voor meervoudig gehandicapte kinderen.
Daar ontstond het idee om zelf pleegkinderen op te vangen, maar omdat Marjo en Donald dat graag wilden doen in een rustige woonomgeving, besloten zij na 6 jaar het Westen te verruilen voor de Achterhoek.
Via Ulft en Terborg hebben zij zich uiteindelijk definitief in Steenderen gevestigd. Zij hebben jarenlang drie pleegkinderen onder hun hoede genomen. Met twee kinderen, inmiddels zijn ze allang volwassen, hebben zij nog steeds intensief contact. Jet, hun oudste pleegdochter woont in een zorginstelling en komt regelmatig een weekend of vakantie thuis.
Volksdansen en andere bezigheden
Volksdansen is een rode draad door het leven van Marjo.
Dat begon al vroeg toen zij nog in Rotterdam woonde. Maar ook danste zij bij een semi-beroepsvolksdansgroep uit Amsterdam [Kolo]. In binnen en buitenland trad zij met deze groep op. Marjo danste niet alleen bij verschillende groepen, ze heeft zelf ook veel groepen volksdansles gegeven. We kunnen rustig stellen dat volksdansen een grote passie van haar is.
Behalve dansen vindt Marjo het ook heerlijk om in en om het huis bezig te zijn. “We hebben een grote tuin dus daar is altijd iets te doen”. Maar ook lezen en van Haasterenpuzzels leggen, behoren tot haar favoriete bezigheden. Verder is Marjo al 25 jaar lid van Vrouwen van Nu. Zij heeft lang in het bestuur gezeten. Toen zij terugtrad uit het bestuur is zij lid gebleven en neemt tot op de dag van vandaag deel aan de activiteiten.
Vrijwilliger op De Kei
Daarnaast houdt Marjo nog tijd over voor De Kei.
Donald, haar man, was actief betrokken bij het klusteam tijdens de opbouw van De Kei. Marjo wachtte rustig af tot alles klaar was en toen meldde zij zich als vrijwilliger.
Vol passie vertelt zij over haar taak bij de boekenuitleenkast.
Samen met twee andere vrijwilligers ontfermt Marjo zich om de week op dinsdagmiddag over de boekenkast (die kast is overigens gemaakt door andere enthousiaste vrijwilligers van De Kei).
Het begon met het aanleveren van boeken die dorpsgenoten inbrachten. Zij sorteren, zetten er een stempel in en geven het een goede plek in de boekenkast. “Iedereen mag een boek uitzoeken en meenemen, ook als wij er niet zijn. Je hoeft niks af te tekenen. Heb je het boek uit, dan breng je het terug en zetten wij het weer op de juiste plaats in de boekenkast”. Marjo benadrukt: “Wij zijn geen bibliotheek, komt een boek niet terug, dan is dat geen probleem”
Er is momenteel inbrengstop omdat de boekenkast helemaal vol staat.
Er zijn trouwens ook puzzels en spelletjes te leen. Allemaal volgens hetzelfde principe als de boekenuitleenkast.
Maar ook daar is nu een inbrengstop. Er valt dus genoeg te lenen, te spelen en te lezen.
Verder is Marjo om de andere week op dinsdagochtend gastvrouw. Zij schenkt graag een lekker kopje koffie of thee voor je in en maakt gezellig een praatje met je.
Kijk op De Kei
Marjo vat haar kijk op De Kei in twee woorden samen: “Geweldig, prachtig”. Met als toevoeging: “Er is zoveel te doen, voor zoveel verschillende doelgroepen, dat maakt het uniek”. Als Marjo aan mensen buiten Steenderen vertelt over De Kei, zijn mensen echt onder de indruk.
Wens
Marjo hoopt dat De Kei nog heel lang zal bestaan en dat er nog meer activiteiten komen. Zelf zou ze misschien wel een kleine volksdansgroep willen begeleiden, als daar animo voor is. “Ze mogen mij benaderen hoor”. Dus volksdansers onder jullie, heb je interesse, laat het vooral weten en wie weet dans je straks vrolijk door De Kei.
