Anita is bestuurslid van Welzijn en actief op meerdere plekken in De Kei, je komt haar regelmatig tegen als je binnenloopt. Wat uit het interview spreekt is dat Anita in haar leven keuzes maakt voor zelfontplooiing en voor verbinding met mensen. En dat ze een doorzetter is die zich niet zomaar uit het veld laat slaan.
Opgroeien
Anita is geboren in buurtschap “De Wildenborch” in het huis waar meerdere generaties van haar familie al opgroeiden. Opa was tuinman op landgoed “De Wildenborch”. Toen het nieuwbouwhuis aan de Daliastraat in januari 1972 klaar was verhuisde de familie Gal naar Steenderen.Je kon Baak nog zien liggen vanuit huis. Vader Willie Gal werkte bij installatiebedrijf Beuseker als monteur. De 2 jongere zussen van Anita werden in Steenderen geboren.
Anita ging eerst naar kleuterschool Hummelhonk en daarna naar de Openbare Lagere School. Later werd dit openbare basisschool De Steenuil, de naam die door Anita verzonnen werd (of stiekem toch door haar moeder Gerrie?) en die een boekenbon opleverde als dank voor het verzinnen.
Daarna ging ze naar de Martinet Mavo, later het Stedelijk, in Zutphen. Ze mocht eventueel wel naar de Havo, maar is blij dat haar ouders haar adviseerden dit niet te doen. Zo hield ze voldoende tijd over voor haar grote hobby, de muziek, waar ze op haar 10e mee begon. Elke dag minstens een uur oefenen.
Opa was een inspiratie voor een vervolgopleiding: tuinarchitect worden. Anita begon aan de tuinbouwschool in Nijmegen, richting aanleg en onderhoud. Door rugklachten kon ze geen stage lopen en stapte ze over op de richting bloemschikken en bloementeelt. Ze liep stage bij tuinderij Hubers in Baak in de oude kassen en bij bloemist Elbrink in Vorden waar ze behalve haar stage ook haar loopbaan startte. Hier bleef ze tot de geboorte van haar zoon Bram. Ze stopte bewust met werken, omdat ze het belangrijk vindt voor kinderen dat er een ouder thuis is de eerste levensjaren. Na 3 jaar werd zoon Gijs geboren en het plan was om een opleiding in de richting van omgaan met kinderen te gaan doen als Gijs naar school zou gaan. Helaas werd ze uitgeschakeld door een herseninfarct. Toch is de opleiding er jaren later wel van gekomen. Toegepaste psychologie, richting onderwijs, in 2018 met een diploma bekroond. Vanaf 2015 is ze contractbeheerder bij de gemeente Lingerwaard en regio Arnhem, bewust maar 3 dagen in de week, omdat er vooral ook tijd voor andere (vrijwilligers)dingen over moet blijven. Geld is niet het belangrijkste.
Vrijwilligerswerk
Anita heeft het vrijwilligerswerk met de paplepel ingegoten gekregen: “Je doet gewoon iets voor een ander”. Op de basisschool van de kinderen zat ze in de OR en deed ze de overblijf.
Maar vooral bij muziekvereniging Nieuw Leven heeft ze haar sporen verdiend in het bestuur en de jeugdcommissie. Nu geeft ze muziekles aan groep 6 van basisschool De Pannevogel en aan een groepje van 2 speciale leden.
Verder is ze elke week een dag bij haar oom te vinden om hem te ondersteunen in tuin en huis, maar vooral om het samen gezellig te hebben.
Dan is ze nog lid van het bestuur van Stichting Welzijn en doet ze enkele activiteiten in De Kei. Dit laatste iets minder; het was tijd voor verandering. Ze helpt nog wel elke woensdag bij de Open Tafel op De Kei en doet samen met een aantal andere vrijwilligers van Welzijn, namens de gemeente, huisbezoeken bij 75+ers; een informatief gesprek over vervoer, welzijn en wonen.
Ook doet ze elk jaar minstens 4 collectes.
“Wat je geeft krijg je terug”. Anita hoopt dat veel mensen gaan voelen hoe makkelijk het is een ander blij te maken. “Jammer dat mensen dat niet lijken te willen snappen. Het is zo leuk om te doen”.
Dagelijks leven en hobby’s
Op de vraag of er naast werk en vrijwilligerswerk ook nog tijd voor hobby’s is komt een overtuigend bevestigend antwoord. Anita houdt van muziek maken op haar marimba(slagwerk) bij Nieuw Leven, maar ook van heel veel creatieve dingen: fotografie, knutselen, schilderen, handwerken en niet te vergeten klussen in huis. En op woensdagochtend lekker op De Kei breien en kletsen, gewoon “omdat het gezellig is”.
Plannen
Anita zou het wel leuk vinden om creatieve workshops voor jongeren binnen te halen in De Kei.
Ze hoopt dat als corona weg is De Kei eindelijk kan uitbouwen met nieuwe activiteiten, maar natuurlijk wil ze ook weer pannenkoeken bakken zoals voorheen.
Verder hoopt ze dat iedereen gaat voelen waar De Kei voor gemaakt is; dat als je eenmaal binnen bent, bij wijze van spreken nooit meer weg gaat. Hoe mooi zou het zijn als heel Steenderen en zijn omliggende kernen dat gevoel hebben.
Voor zichzelf wil ze wel verandering, maar weet nog niet wat, vooral omdat ze zoveel leuk vindt. “Het komt vanzelf wel op m’n pad”.
