Op de dag dat storm Poly over ons land raast en een spoor van vernielingen achterlaat, trotseert Gerrie Gal weer en wind voor dit interview. Eenmaal in De Kei nemen we lekker iets te drinken en trekken ons terug op een rustige plek terwijl de regen tegen de ramen klettert.
Gerrie Gal, voor velen een bekend gezicht in het dorp. Maar weet je bijvoorbeeld waar zij haar jeugd doorbracht of wat zij allemaal aan vrijwilligerswerk doet of heeft gedaan?
Geboren en getogen
Gerrie is geboren in de gemeente Lochem. Om precies te zijn in het buurtschap Wildenborch. Het gezin bestond uit haar ouders, haar vijf jaar oudere broer en zijzelf.
Haar lagere school stond ook in Wildenborch, maar voor de middelbare school moest zij op de fiets naar Vorden. Daar zat zij op huishoudschool Het Beekland. Maar dat heette in haar tijd nog de bijzondere land- en tuinbouwschool. En inmiddels is zelfs de naam Beekland al weer vervangen door Het Compaan.
Na de huishoudschool is Gerrie op zestienjarige leeftijd gaan werken bij Reesink in Zutphen. Daar deed zij de administratie van de afdeling reclame. Ondertussen volgde zij in de avonduren een opleiding aan de Handelsavondschool. “Dat was een leuke tijd, ik had het daar erg naar mijn zin”. Maar zoals dat vroeger gebruikelijk was, moest Gerrie stoppen met werken op het moment dat zij ging trouwen met Willie Gal.
Steenderen
In 1972 is het gezin, inmiddels was oudste dochter Anita net een paar maanden oud, naar Steenderen verhuisd. Haar man Willie had een baan in Steenderen bij installatiebedrijf Beuseker, de voorloper van het huidige Geschenkenhuis Beuseker.
“In Steenderen is het goed wonen, het is er rustig en iedereen kent elkaar”. Toen Anita, als oudste van het gezin Gal, naar school ging, kwamen de sociale contacten voor Gerrie vanzelf. “Nou ja, vanzelf…..je moet er wel iets voor doen om andere mensen te ontmoeten. Bijvoorbeeld door te helpen op school”.
Gerrie werd gevraagd om op de Steenuil (de school van de kinderen) te helpen als vrijwilliger. Daar zei Gerrie geen ‘nee’ tegen. Zo is zij jarenlang actief geweest bij o.a. de handvaardigheidslessen of tijdens het Sinterklaasfeest. Maar ook als er andere feestelijkheden of bijzonderheden waren, op Gerrie kon je rekenen.
Tegen de tijd dat haar kinderen, inmiddels was het gezin uitgebreid met nog twee dochters, naar de middelbare school gingen, stopte het vrijwilligerswerk. Dat vond Gerrie erg jammer, zij genoot van haar bijdrage aan deze school, de contacten en van de schoolgaande jeugd om haar heen.
Toen De Steenuil haar vervolgens een betaalde baan aanbood als schoonmaakkracht, twijfelde Gerrie geen moment. Dit heeft zij twintig jaar met veel plezier gedaan. Was Gerrie eerst een hulpmoeder met wat afstand tot het personeel, nu werd zij veel meer betrokken bij de school en bouwde zij echt een band op met de leerkrachten.
De Bongerd, De Kei en nog veel meer
Maar deze baan was niet het enige waar Gerrie zich voor inzette.
Van 1988 tot 2018 was zij bestuurslid van de EHBO-vereniging in Steenderen.
Ook is zij dertig jaar geleden toegetreden tot het bestuur van Stichting Welzijn.
Haar huidige vrijwilligerswerk in De Kei heeft zijn oorsprong al heel lang geleden in o.a. het begeleiden van een handwerkgroep, de bestellingen plaatsen en de administratie doen voor Apetito (thuismaaltijden) in de Bongerd.
Deze bezigheden zette zij voort in De Kei waar zij inmiddels ook de financiën van de Open Tafel verzorgt en helpt bij alle activiteiten waar hulp nodig is. Zij is zowel vrijwilliger als deelnemer aan de wekelijkse creatieve inloop op de woensdagochtenden, is medeorganisator van de jaarlijkse hobbybeurs in De Kei, neemt deel aan de stoelgym op de donderdagochtend. En niet te vergeten, Gerrie is tot op heden nog steeds actief in het bestuur van Stichting Welzijn .
En alsof dat nog niet genoeg is, zit Gerrie ook nog in de organisatie van de jaarlijkse Nationale Ouderendag die dit jaar op 6 oktober gehouden wordt in Den Bremer.
En “oh ja”, voegt Gerrie er nog toe; “Ik heb ook nog jaren lang gecollecteerd voor diverse goede doelen, o.a. de Hartstichting, Maag- lever- darmstichting, het Reumafonds, het Diabetesfonds en ben ruim twintig jaar actief geweest voor het Nationale Fonds Kinderhulp in Steenderen”.
Op mijn vraag of zij buiten dit alles nog tijd voor hobby’s heeft antwoordt Gerrie: “Echte hobby’s heb ik niet maar ik verveel me nooit, ik lees graag tijdschriften of gewoon wat rond klungelen in huis en tijd doorbrengen met mijn kinderen, kleinkinderen en ons eerste achterkleinkind”.
Helaas is er twee jaar geleden Parkinson geconstateerd bij Gerrie. Dat gooit wel wat roet in het eten, maar ze zit zeker niet bij de pakken neer. Al is Gerrie nog steeds op vele fronten actief binnen het bestuur en bij diverse activiteiten van De Kei, ze heeft haar bezigheden wel wat moeten aanpassen.
“Bijvoorbeeld koffieschenken in De Kei, dat doe ik nu niet meer”, zegt ze met een lach. “En thuis heb ik een hele goeie man, hij is een geweldige mantelzorger”.
Kijk op De Kei
“De Kei is keigoed! Ik ben blij voor het dorp en voor mijzelf dat De Kei er is. Ik hoop dat het zo door kan gaan. Mocht het ooit moeten sluiten, wat ik niet hoop, dan is het dorp niet meer zo bruisend als nu”, aldus een enthousiaste Gerrie.
