Vandaag heb ik een gesprek met iemand die geboren en getogen is in Twente. Zelf ben ik ook een echte Tukker, dus veel herkenning.
Hier in Steenderen kun je Leo kennen van de houtbewerkingsgroep, boter en karnemelk en de midwinterhoorn.
En hoe dat allemaal zo gekomen is, lees je in dit interview.
Geboren en getogen
Zoals het al in de inleiding te lezen is, Leo is geboren in Twente. Om precies te zijn in 1945 in het buurtschap Hezingen. Vlak bij Vasse en twee km. van de Duitse grens.
Met zeven broers en drie zussen kun je met recht spreken van een groot gezin. Hij was het negende kind in de rij en groeide op op de boerderij van zijn ouders.
Zijn lagere school stond in Vasse en voor de lagere land- en tuinbouwschool ging Leo naar Tubbergen.
De traditie leerde dat de boerderij van vader op oudste zoon over zou gaan, maar heimelijk droomde Leo ervan dat hij later het stokje van zijn vader zou overnemen.
Helaas liep het anders. Leo’s oudste broer bleef op de boerderij.
Werk en andere bezigheden
Op 16-jarige leeftijd ging Leo werken in de zuivelfabriek in Tubbergen. Dat was de start van een lange carrière in de zuivelindustrie. Hij volgde in de jaren daarna diverse opleidingen en cursussen in het ‘witgoed’. Dat wil zeggen dat hij zich bekwaamde in alles waar melk aan ten grondslag ligt. Hij werd onder andere allround kaas- en botermaker, laborant, condenseur en wist alles van melkinrichting LSBL (Opleidingsinstituut voor Levensmiddelentechnologie).
Na dertig jaar trouwe dienst sloot de zuivelfabriek in Tubbergen. Hierna heeft Leo nog een paar jaar in Enschede gewerkt om vervolgens in 1995 in Steenderen, wat nu de Friesland Campina fabriek is, zijn kennis en kunde in te zetten.
Inmiddels was Leo in 1977 getrouwd, kreeg begin jaren tachtig een dochter en een zoon. In 1996 verhuisde het gezin naar Steenderen.
Dat was voor Leo wel even wennen, een andere mentaliteit, een omgeving met minder bos en meer water. Maar al gauw voelde hij zich hier helemaal thuis.
Dat Leo’s leven niet alleen bestond uit werken in de zuivelindustrie blijkt wel als ik vraag naar andere bezigheden en hobby’s.
Nou…. daar komt het;
Leo heeft in diverse ondernemingsraden gezeten, was actief EHBO- lid (al vanaf 1969), was verbandmeester en voorzitter van de EHBO Steenderen, is gastheer bij FNV ‘hulp bij belasting invullen’, bezoekt twee keer per week de sportschool, is chauffeur voor cliënten van Trajectum in Eefde, hij rijdt naar de voedselbank in Zutphen met mensen uit Steenderen, brengt het kerkblad rond, haalt de kerkbalans op bij de mensen thuis en collecteert voor de Brandwondenstichting. Ook blaast Leo van tijd tot tijd de midwinterhoorn. Leuk detail is dat hij dit al vanaf zijn negende jaar doet en dat bleef niet onopgemerkt, want toen Leo 17 jaar was, werd hij Twents kampioen midwinterhoornblazen.
In 2007 ging Leo met vervroegd pensioen, maar hij liet zijn oude beroep niet helemaal los. Met melk uit de melkfabriek, maar dan het ruwe product dat niet in de winkel te koop is, maakte hij thuis boter en karnemelk op ambachtelijke wijze. Met deze zelfgemaakte producten stond hij op markten en braderieën en gaf hij demonstraties van zijn vakmanschap.
We kunnen rustig concluderen dat Leo tot op de dag van vandaag een zeer actief leven leidt met een grote maatschappelijke betrokkenheid.
De Kei
Dat het blazen op de midwinterhoorn niet alleen bij blazen blijft, blijkt wel uit Leo’s voorliefde voor houtbewerking. Hij maakt zelf namelijk ook midwinterhoorns. Dat vergt een geduldige en precieze vaardigheid.
Maar zijn voorliefde voor houtbewerking gaat verder dan dat.
Zes jaar lang was Leo actief lid van een houtbewerkingsgroep in Zelhem. Tegen de tijd dat de voormalige Johannesschool werd aangekocht door Stichting Welzijn Steenderen kwam er een plan. Samen met André Verheul is Leo naar Geert Postma gestapt met de vraag of zij in een oud lokaal een houtbewerkingsgroep konden starten. De Kei moest toen nog verbouwd worden, maar de groep kon alvast zijn intrek nemen. En dat was het begin van de wekelijkse houtbewerkingsactiviteit op de woensdagochtend onder de naam ‘Creatief met Hout’.
Inmiddels is het oude lokaal verruild voor de kelder, een prachtige werkplaats met professioneel gereedschap. Elf enthousiastelingen maken hier, tegen een geringe vergoeding, de prachtigste werkstukken. Echt de moeite waard om hier eens een kijkje te nemen als ze bezig zijn.
Het droevige bericht begin dit jaar van het overlijden van Rob Gosselink, de zeer bekwame en geliefde mentor/leraar van deze groep, kwam dan ook hard aan. “Hij wordt nog steeds gemist!”.
Inmiddels, een half jaar later is de groep houtbewerkers op zoek naar een nieuwe vakbekwame houtbewerker om deze activiteit verder te ondersteunen. Heb je interesse, we horen het graag.
Leo’s kijk op De Kei
“De Kei vind ik fantastisch maar af en toe denk ik; er zijn meer gebouwen. Zoals de Bongerd. Daar staat de grote zaal vaak leeg, net zoals in Het Anker. Dat doet soms zeer.
Maar het is fantastisch dat je hier kunt komen eten op bepaalde dagen. Biljarten, yoga, wat hier voor oudere mensen gebeurt, is geweldig. Het zou jammer zijn als De Kei weer weg zou gaan.
Ik zou graag meehelpen bij klussen maar ik ben geen bouwvakker. Ik heb zachte handen, kaashandjes…….haha” .
