Ik kom Irina steeds meer tegen op De Kei. Enthousiast in het mede organiseren van de Vossenjacht en de Elfstedenspeurtocht. Ze neemt initiatief richting De Pannevogel om de kinderen te laten weten dat De Kei ook voor hen is en ondertussen is ze collega geworden in het schrijven van stukjes voor de website of Contact. Toch eens horen hoe dat ontstaan is en wat haar drijfveren zijn.
Van Arnhem naar Steenderen
Irina is geboren in Arnhem, op haar 2e naar Nijmegen verhuisd, maar haar jeugd (vanaf haar achtste) heeft ze uiteindelijk weer in Arnhem doorgebracht aan de rand van het bos. Ze voelt zich een echt bosmeisje. Hier in Steenderen is het heel mooi, maar toch mist ze het bos wel.
Door haar ex-partner is Irina in Steenderen komen wonen en na de scheiding is ze hier gebleven.
In Steenderen vindt ze de verbinding met de mensen fijn en het is een goede plek voor de kinderen om op te groeien. “Groot genoeg voor je eigen dingen, klein genoeg voor verbinding”.
Ze vindt het mooi om te zien hoe dingen ontstaan. Ze is bij toeval in De Kei gerold doordat ze met iemand meeging.
Haar kinderen werden al eerder blij van het Huttendorp en hoe logisch is het dan om je voor de KeiKids in te gaan zetten. Ze vindt het fijn om dingen te organiseren.
“Ik ben blij dat we nu een team hebben, dan kunnen we een jaarprogramma voor de KeiKids in elkaar zetten”.
Veel rollen
Irina heeft veel rollen: mama, ondernemer, sporter, vriendin en vast nog veel meer.
Het voelt als veel dan ook nog onderdeel van KeiKids te zijn, maar het is een mooi team vrijwilligers. Dus ze hoeft het zeker niet alleen te doen.
Om de kost te verdienen is Irina zzp’er; ze is opgeleid als bedrijfskundige en daarna heeft ze een opleiding lichaamsgerichte coaching gedaan. Daarmee geeft Irina bijvoorbeeld de training “Leren Leiding” bij De Baak, een trainingsinstituut in Driebergen/Noordwijk. Ook begeleidt ze in haar praktijk mensen met stress en burn-out om terug te gaan naar een goede balans in het leven.
De toekomst komt zoals het komt; De Kei is door toeval op haar pad gekomen door een uitnodiging om er rond te kijken. “Je moet de dingen vooral laten gebeuren”.
Het is heel belangrijk de balans met thuis goed te houden. Vooral in coronatijd was dit een uitdaging, door het thuis zijn van de kinderen en dan ook nog je werk moeten doen.
De focus bij haar vrijwilligerswerk op De Kei ligt bij de KeiKids en soms komt ze met algemene ideeën voor De Kei. Irina vindt verbinden leuk. Dit is ook te zien in bijvoorbeeld het betrekken van De Pannevogel bij De Kei.
Ze gaat uit van: samen zijn we sterk en vele handen maken licht werk: dingen waar je blij van wordt met genoeg handjes per project passen altijd wel ergens in je week. En mensen kunnen meedoen aan wat je leuk vind.
En door…
Eén idee dat ze, terwijl we zitten te praten voor de mooie boekenkast van de Kei, heeft, is bijvoorbeeld een leeskring voor kinderen; samen hetzelfde boek lezen en er over napraten. En nog heel veel meer voor KeiKids. Volgens mij gaan we nog veel van Irina horen en zien.
