Start
Jasper is per 1 mei 2021 gestart als sociaal cultureel werker op De Kei.
De hoogste tijd om hem eens te bevragen naar zijn ervaringen, zijn drijfveren en zijn wensen.
Het is een interview in 2 bedrijven, één deel voor zijn vakantie en één deel erna.
Duidelijk uitgerust en met een nieuwe coupe (“nee hoor, het is juist m’n oude haar”) vervolgen we het gesprek. Best een kunstje om van deze 2 delen één geheel te smeden, lees maar of dit gelukt is.
Levensloop
Geboren in Barneveld, tot zijn 10e in Hardegarijp (Friesland) gewoond, met ook Friese les op de basisschool, en daarna naar Steenderen toen woonwinkel Gosselink van opa en oma werd overgenomen door zijn ouders Hans en Riet.
Maarrr… eigenlijk voelde hij er zich al thuis, doordat ze vaak bij opa en oma Gosselink gingen logeren in Steenderen.
Groep 7 en 8 dus nog op basisschool De Akker gedaan; goed voor de inburgering (hier helaas geen Achterhoekse les).
Daarna naar het Baudartius in Zutphen waar hij zijn mavodiploma haalde, ondanks de frisse tegenzin wat huiswerk betreft.
Dan volgt een reeks opleidingen en werkplekken om u tegen te zeggen.
Hou je vast: een half jaar CIOS , één jaar sociaal cultureel werk (jawel!) , opleiding tot timmerman (gestopt), aan het werk in de zaak van pa en ma, daarna voor een uitzendbureau als onderhoudsmonteur, kraanmachinist, dakgotenreiniger, productiewerk in meerdere fabrieken, bij installatiebedrijf Verhey, bij de Technische Dienst Lochem, bij de Ascom (Genemuiden) voor onderhoud aan machines, opleiding tot Beveiliger.
Ben je er nog? Dit alles duurde bij elkaar ongeveer 5 jaar. Over wilde haren (jaren) gesproken, Jasper had zo te zeggen een paar jaar nodig om ze kwijt te raken.
Op z’n 23ste start hij dan, ouder, serieuzer en wijzer, met de opleiding medewerker maatschappelijke zorg en dit diploma wordt gehaald.
Daarna krijgt hij bij het Hietveld (zorgorganisatie Pluryn) zijn vuurdoop in het werkveld. Na een tijdje is hij werkbegeleider geworden op een houtwerkplaats voor mensen die begeleiding nodig hebben. Hij heeft het hier erg naar zijn zin. De laatste 4 jaar is er ook nog een opleiding tot trainer omgaan met agressie en ongewenst gedrag. Jasper heeft veel plezier in de opleiding en de toepassing. “Belangrijk is om ook in conflictsituaties te blijven samenwerken en te bouwen aan de relatie en respect te blijven houden voor elkaar”. Ook het overbrengen van deze kennis aan collega’s is mooi om te doen. Toch is hij wel klaar voor een nieuwe stap.
En toen kwam De Kei in beeld
Het solliciteren is eigenlijk ook pas het kennismaken met de Kei en alles wat daar gebeurt.
Jasper wordt enthousiast van de visie en de plannen. “Hier herken ik mij in en hier wil ik mijn uitdaging van maken”. Hij ziet een kans om meer te betekenen en dan ook nog in zijn eigen dorp. Dit laatste is natuurlijk best spannend.
Ook fysiek voelt De Kei voor hem als thuiskomen, de ruimte is voor hem prettig, warm en ontspannen.
Nu
Het gebouw begint te leven; er komt weer wat reuring na de lock-down. Eindelijk mag het zijn doel gaan dienen. Er is heel veel mogelijk en veel te doen en hij hoopt dat we met z’n allen het gebouw zo optimaal mogelijk gaan gebruiken. Hij heeft het gevoel dat mensen zich hier thuis (gaan) voelen.
De 1e weken op de Kei
Wat hem opvalt is hoeveel nieuwe mensen hij in korte tijd heeft ontmoet, terwijl hij dacht al zoveel mensen te kennen in Steenderen. Hij voelt zich welkom en ontdekt dat veel mensen hem al verwachten door het artikel in Contact. Hij doet veel nieuwe indrukken en informatie op. Langzamerhand krijgt hij een kijkje wat er achter de schermen van Steenderen gebeurt waar hij geen idee van had. Wat hij ook bijzonder vindt is dat hij in allerlei overleggen meegenomen wordt en zich daar welkom voelt. Hij mag veel leren en ontdekken, wel minder concreet dan zijn oude werk. Dit is een uitdagende zoektocht.
Waar wordt je blij van in De Kei?
“Veel ontspannen en tevreden mensen aan te treffen, er hangt een relaxte sfeer”.
Hij is trots dat dit in Steenderen mag bestaan, want hier is niks vanzelfsprekends aan. Steenderen heeft laten zien dat met vereende krachten het onmogelijke mogelijk is.
Jasper ervaart met verwondering en bewondering dat dit gelukt is.
Wanneer ben je tevreden over je werk en De Kei?
“Als iedere inwoner van de oude gemeente Steenderen zich vrij voelt binnen te stappen, de deur hier platgelopen wordt door Jan en alleman met goede ideeën, met een uitdagende vraag of kwestie of gewoon voor een kop koffie of thee”.
Hij wil De Kei graag helpen uitbouwen tot een grote gemeenschap van de 6 kernen van de oude gemeente.
Wat bindt je aan Steenderen?
“Steenderen is het dorp waar ik mij thuis voel, waar ik opgegroeid ben en waar ik niet meer weg hoef. Het is hier lekker wonen”.
Wat zou je zelf als gebruiker op De Kei willen halen?
Hij zou een ervarings-uitwisselavond of iets dergelijks voor ouders van jonge kinderen leuk vinden. Jasper en zijn vrouw hebben een zoon van anderhalf. “Soms ben je onzeker als ouder”.
En dan met een twinkel in zijn ogen: “En één keer in een levensgrote ballenbak voor kinderen en volwassenen springen die hier in de grote ruimte staat”.
Vrijwilligerswerk
Jasper heeft de wens om meer mensen bij vrijwilligerswerk te betrekken, omdat hij nu vaak dezelfde mensen tegenkomt naar zijn gevoel. Waar ligt de drempel voor nieuwe mensen; de tijd die het kost of dat het voor langere tijd is? Hij heeft nog wel wat ideeën, bijvoorbeeld word vrijwilliger voor één dag of zoiets.
Zelf heeft hij vanaf z’n 13e jaar vrijwilligerswerk gedaan voor volleybalvereniging WIK en is hij samen met z’n vrouw maatje van een jongeman zonder netwerk, ”samen naar de dierentuin of bioscoop, onbetaalbare momenten voor alle drie”. Vrijwilligerswerk is wel vrijwillig, maar niet vrijblijvend. “Dit is misschien wel het punt waarom drukke mensen het aan zich voorbij laten gaan, maar het geeft ook een heerlijke boost wat veel energie op kan leveren”.
